prawda

W ubiegły czwartek, jak już wszystkim wiadomo, odbyła się długo oczekiwana sesja Rady Miejskiej w Nowym Wiśniczu. Po trzech miesiącach "przestoju" byłem uczestnikiem w swoistego rodzaju komicznym spektaklu, przygotowanym i wyreżyserowanym z dosyć dużą starannością. Nie wszystko, jak się wydaje poszło po myśli prowadzących ale tak to już bywa...

Spotkanie Rady utwierdziło mnie w przekonaniu, iż do końca kadencji główną sprawą, która zaprzątała będzie głowy radnych, zostanie "prawda". Pan Burmistrz wraz z radnymi koalicyjnymi będzie skrzętnie starał się ukryć prawdę o naszej Gminie a kilku radnych będzie starało się choć trochę o niej dowiedzieć.

Nie inaczej było na ostatniej sesji.

Pierwsza odsłona nastąpiła już przy rozpatrywaniu porządku obrad. Zaproponowałem wtedy aby wprowadzić do niego punkt w którym Pan Burmistrz przedstawi aktualną sytuację ekonomiczną i organizacyjną naszej Gminy oraz zostanie umożliwiona dyskusja na ten temat. Wydawało mi się, iż jest to oczywiste, że radni chcieliby dowiedzieć się czegoś o stanie finansów naszej Gminy oraz sposobie zarzadzania nią przez Pana Burmistrza. Niestety nie wszyscy... Właściwa większość nie wyraziła na to ochoty. Po zgłoszeniu przeze mnie tego punktu, nastąpiło kilka minut konsternacji. Pan Przewodniczący próbował wprowadzić nową zasadę mówiącą iż taka prośba powinna zostać zgłoszona na piśmie. Ponieważ nie wyraziłem na to zgody zmuszony został poddać ten wniosek pod głosowanie. I jak tu zagłosować? Przecież zewsząd dochodzą wieści o fatalnym stanie finansów naszej Gminy, naturalnym jest iż trzeba by w końcu coś o tym oficjalnie powiedzieć, nie wypada odmówić... Niestety przegłosowali...

Ponieważ głównymi punktami programu sesji okazały się znajdujące na końcu dwie skargi na działalność Burmistrza, pozwolę sobie w tym wpisie pominąć opis podejmowanych uchwał i interpelacji, zostawiając je na koniec.

Większość czytelników wie, że Związek Nauczycielstwa Polskiego poskarżył się do wojewody iż nauczyciele nie mogą dopatrzyć się na kontach należnych im pieniędzy. Ponieważ uzbierało się tego sporo a Pan Burmistrz nie przejawiał ochoty do wywiązania się z ciążacych na nim obowiązków, poskarżyli się...

Pan wojewoda z naiwnością właściwą normalnemu, wierzącemu w przysługujące mu prawa obywatelowi, przekazał tą skargę do rozpatrzenia Radzie jako właściwemu organowi do jej rozpatrzenia, mniemając że sprawa jest prosta i zostanie załatwiona do 30 dni od otrzymania przez nią skargi, jak nakazuje obowiązujące w Rzeczpospolitej prawo.

Zderzył się Pan wojewoda z wiśnickimi przepisami, jakże różniącym się od tych ogólnopolskich.

Przyznam, że raźniej mi się zrobiło iż znalazłem się w tak zacnej grupie "odrzuconych", gdyż dotychczas jedynie zwykli obywatele odchodzili z kwitkiem a tutaj dorodne towarzystwo dołączyło do grona uświadomionych o miejscu w którym się znajduje. "Naiwniacy" z ZNP liczący, iż prawo jest prawem a nie "gumą prawną", również się zawiedli.

I tak z 30 dni zrobiło się prawie 90 dni.

I tak Pan wojewoda wysłał w dniu 04.01.2012 skargę do biura Rady, która to skarga zapewne dotarła po dwóch dniach roboczych od jej wysłania.

Pan Burmistrz, który zarządza biurem, przekazał wg oświadczenia Pana Przewodniczącego skargę dopiero po dwudziestu dniach.  A co...? Nie da się? Dało się :)

Po kolejnych dwudziestu dniach  Pan Przewodniczący napisał związkowcom, żeby nie przebierali nogami, gdyż zprawę skierował do komisji rewizyjnej a załatwi ją do 31-go marca 2012 roku argumentując w dodatku iż sprawa ta jest nad wyraz skomplikowana gdyż mogło się tak stać iż przelewy wyszły ale stanęły w korku na światłach w Łapczycy. Trzeba to sprawdzić...

Ciągle wierzący w prawdę nauczyciele w dniu 02.03.2012 zaproponowali iż oni przyjdą na posiedzenie komisji i pomogą w wyjaśnieniu tej, jakże spomplikowanej sprawy ale niestety...

W dniu 23.02.2012 Pan Przewodniczący napisał do nich iż posiedzenie komisji rewizyjnej odbyło się w połowie lutego i zakończył pismo jakże wałaściwym dla samorządu wiśnickiego stwierdzeniem: "Nie jest możliwe pozytywne załatwienie Pana prośby".  "Sorry Winnetou" a po naszemu "dymaj się frajerze". 

Tak właśnie wygląda tzw. "stara szkoła" o której będę wspominał również w późniejszych wpisach.

Pomimo tego, że doświadczam tej smutnej rzeczywistości od ponad roku, wciąż nie mogę się przyzwyczaić. Nie ma mocnych...

Wg wszelkich zasad, obowiązujących w cywilizowanym świecie, radni przed rozpatrzeniem skargi powinni otrzymać ją do przeczytania oraz kopię opinii rewizyjnej na ten temat, gdyż bez niej nie można podjąć uchwały. Nie mogłem uczestniczyć w posiedzeniu komisji, ale dowiedziałem się iż nie było łatwo...

Po wielu utarczkach słownych radni opozycyjnu otrzymali kopie skargi natomiast nie udało im się otrzymać kopii opinii komisji rewizyjnej, którą to opinię odczytano radnym, w akompaniamencie rozmawiających radnych koalicyjnych, podkreślających gdzie mają słuchaczy a tak naprawdę robiących wszystko aby jak najmniej udało się usłyszeć.

Kiedy radni Stec i Tabor grzecznie acz dobitnie domagali się kopii opinii celem jej przeanalizowania, radni koalicyjni  z pełną kulturą, powagą i wyniosłością przypisywaną dla stanowisk przez nich zajmowanych, nakrzyczeli na nich we właściwy dla "wyższych sfer" sposób... Cytuję: "nie bo nie!!!"

Ale to nie wszystko... Radni koalicyjni postanowili pójść dalej i nie odczytywać opinii komisji rewizyjnej na sesji, bo przecież była odczytana na komisji. Zwróciłem uwagę Panu Przewodniczącemu iż nie było mnie na komisji więc nie zapoznałem się właściwie z materiałami na co dano mi do zrozumienia, że miałem pecha... Tutaj lekko się zdenerwowałem, gdyż poziom ignorancji dla mojej osoby osiągnął najwyższy, niemożliwy do zaakceptowania przeze mnie,  pułap.  Pan Przewodniczący ponownie postanowił wprowadzić nowy zwyczaj wg którego to radni mieli zadecydować w głosowaniu czy ma być odczytana owa opinia. Oczywiście radni koalicyjni mieliby poprzeć mój wniosek... Nie wspomnę już, że ten "przywilej" należał się również zgromadzonym na sali osobom. Nie udało się Panu Przewodniczącemu zamieść sprawy pod dywan, dokument musiano odczytać. Po wysłuchaniu wspomnianej opinii komisji zrozumiałem jednakże, dlaczego tak usilnie chciał ukryć przed światem ten dokument...